Over het algemeen worden er hoge verwachtingen gesteld en oordelen we vaak in a split second. Je hoeft LinkedIn maar te openen en de meningen en oordelen razen je tijdlijn voorbij.
In een artikel van The british psychological society las ik onlangs dat er weinig ruimte is voor ambivalentie: ‘Veel mensen hebben nog steeds dat beeld van de besluitvaardige leider die met de hand op tafel slaat. Maar dat is niet meer van deze tijd. Er zijn allerlei complexe situaties gaande die soms meer tijd vragen om gedegen onderzoek te doen.
definitie van ambivalentie: tegelijkertijd de positieve en negatieve kanten van een bepaalde situatie overwegen.
Er wordt te weinig geaccepteerd dat mensen langer onderzoeken. Daar is geen tijd voor; de druk is hoog, er moet geleverd worden, en dus springen we maar weer snel één bepaalde kant op. Het is helemaal niet erg om aan te geven dat iets gecompliceerd is en dat je langer de tijd nodig hebt om informatie te verzamelen.
Met die wetenschap ligt het misschien voor de hand dat ambivalente leiders complexe situaties beter overzien – en daarin dus betere beslissingen nemen – omdat zij nadenken over zowel de negatieve als de positieve kanten.
Uit onderzoek bleek dat ambivalente leiders worden beschouwd als bedachtzamer en eerlijker, en dit zou er toe kunnen leiden dat ze als ethischer gezien worden. Aan de andere kant worden deze mensen ook als meer onderdanig gezien, wat ertoe zou kunnen leiden dat men deze personen minder macht toebedeelt of geen leidinggevende positie laten bekleden.
Misschien denk je bij ambivalentie aan besluiteloosheid, onzekerheid of een gebrek aan ruggengraat. Steeds meer onderzoeken tonen echter aan dat een ambivalente houding juist heel veel voordelen kan opleveren.
Mensen zijn vaak geneigd om te veel nadruk te leggen op iemands persoonlijkheid in plaats van op factoren in de omgeving. Het gedrag van de ander wordt dan voornamelijk toegeschreven aan diens persoonlijkheid of karakter en er wordt te weinig gekeken naar de invloed die een bepaalde situatie kan uitoefenen op dat gedrag.
Het inzicht in iemands drijfveren is belangrijk, zeker, maar heeft geen enkele zin als je de omgeving niet meeneemt. Wat is de cultuur? Welke rol heeft iemand? Hoe ziet het team eruit? Welke taken en verantwoordelijkheden heeft iemand? Et cetera.
Dan kan het zomaar zijn dat iemand die in eerste instantie wat bedachtzamer lijkt en minder daadkrachtig overkomt, toch een geschikte kandidaat is voor die functie waar jij op basis van wat je op het eerste moment waarneemt, een afwijzing verstrekt.
Wil je meer weten over persoonlijkheidsanalyses of over het ontwikkelen van je ambivalentie? Ik help je graag.
Meer weten over HR beleid, leiderschap of samenwerking?