Veranderen lastig? Het doet maar even pijn.

Van de 10 dingen die hij oppakt gaan er 4 mis vertelt hij. Dat valt toch nog wel mee zegt hij. Hij begrijpt niet dat er zo’n punt van wordt gemaakt. Hij doet toch zijn best en als ze hem niet zo in zijn nek zouden hijgen dan ging het vast beter..

De teller slaat al snel in het rood omdat negatieve zaken nu eenmaal vaak zwaarder wegen dan positieve, terecht of onterecht, geef ik aan.

Mag ik geen fouten maken dan vraagt hij? Zeker wel, maar wanneer je nog niet zoveel goodwill hebt opgebouwd dan heb je al snel te maken met een gebrek aan vertrouwen vanuit je omgeving. En dan kan het voorkomen dat – ondanks dat je zo je best doet – alleen de missers gezien worden en jij steeds meer het gevoel krijgt dat je niets meer goed doet.

Het kan best confronterend zijn als je hoort “het moet nu echt beter”

Soms is je best doen nu eenmaal niet genoeg.

Het roer moet om vertel ik hem. Hard? Misschien, maar wel nodig om bewustwording te creëren.

Als je je niet bewust bent van wat je niet goed doet, dan ontstaat er ook geen behoefte om iets te veranderen. “Onbewust onbekwaam”

Eén van de grootste knelpunten is dat er vaak meer van hetzelfde gedaan wordt. Harder werken, langer werken, dan moet het vast goed komen.

In plaats van harder werken vraag ik hem om op de rem te trappen. Even afremmen en “erboven” gaan hangen. Ga eens van een afstand naar de situatie kijken en probeer patronen te ontdekken. Waar gaat het mis? Bij de vraag of bij de oplossing? Welke beslissingen neem je en waarom? Met welk doel en op welke manier? Wat is je overtuiging? Je gedachte? Klopt dat echt? Waar is dat op gebaseerd? Al deze vragen leiden uiteindelijk naar een inzicht.

De fase “bewust onbekwaam” wordt zichtbaar en dat is het moment dat er gekeken kan worden naar andere manieren.

Het voelt onnatuurlijk geeft hij aan als we bij de volgende sessie terugblikken op de afgelopen weken. Ik ben me zo bewust van mijn onkunde, ik voel me bijna een schoolkind. Maar dat is fantastisch vertel ik hem, je bent aan het leren en nieuwe routes aan het aanleggen. Nu nog hobbelige paadjes maar straks een mooi geplaveide weg. Je zal zien dat het straks allemaal vanzelf gaat en je er steeds minder bij hoeft na te denken. Dit is de lastigste fase “bewust bekwaam” omdat je bij druk of stress geneigd bent terug te vallen naar je oude patroon, je automatische piloot.

Het is niet erg als het een keertje niet lukt, als je maar steeds opnieuw probeert om weer op de nieuwe weg terug te komen en dan uiteindelijk de fase onbewust bekwaam bereikt.

Soms moet je even door een dal om op een berg te komen. Als dat je doel is, dan help ik je daar graag bij.